ز چه جوهر آفریدی، دل داغدار مارا؟

که هزار لاله پوشد، پس از این مزار ما را

چه کنم جز این که گویم «بنگر به لطف بنْگر

دل گرمسوز ما را، رخ شرمسار ما را»؟

ز سرشک نم فشاندم، به بنفشه زار دوری

که ز بوته ها بچینی، گل انتظار ما را

چو نسیم آشنایی، ز کدام سو وزیدی

تو که بی قرار کردی، همه لاله زار ما را؟

منم آن شکسته سازی، که توأم نمی نوازی

که فغان کنم ز دستی، که گسسته تار ما را

ز کویر جان سیمین، نه گل و نه سبزه روید

دل رنگ و بو پسندت، چه کند بهار ما را؟